හැඩකාර කරුමක්කාරී

නුබේ හීන කන්ද තුරුලු කරන්
ආදරේත් මහ ගොඩක් පුරවන්
පේලි හතරක රිද්මයට හැඩ කරන්
කවි ලියපු නුබේ කවිකාරී...

සදෙන් සුදු මුදු පැහැය අරන්
අහසෙන් තරු ඇස් දෙකත් ඉල්ලන්
හිරුට පිපෙන මල් ගොමුවෙන්
පිපුනු නුබේ සුවද හැඩකාරී...

පිය මැන ගියා අපි අත් අල්ලන්
වෙරළ කොනේ හිසට හිස තියන්
නුබ සිපගනිද්දි ඇස් දෙකම පියන්
ඒ තරම් ආදරේ වින්දා නුබේ පින්කාරී...

ලියපු කවි අහුරු ගුලි කරන්
තරු ඇසුත් කදුලින් පුරවන්
තනි මගක යන්න තනි හිත හදන්
ආපහු හැරුනා නුබේ හිතුවක්කාරී...

ආයේමත් ඇවිත් ඔහොම දේ ඉල්ලද්දි ආදරෙන්
දෙන්න තරම් දෙයක් නුබට මගෙන්
කොහින්ද මටත් මන් අහිමි ජීවිතෙන්
නුබත් අහිමි නුබේ කරුමක්කාරී...